De naam die ik bij mijn geboorte heb gekregen is lang, welgeteld telt op haar vingers 9 letters. J. O. S. E. P. H. I. N. E. Josephine, aangenaam kennis te maken. Volgens mij heb je er 1 minuut over gedaan om dit te lezen. 5 seconden voor het eerste gedeelte van de zin, 10 seconden om te kunnen ontcijferen wat er onder dat streepje staat (telt op haar vingers) en 45 seconden over mijn naam.

Goed, mijn naam is lang en ook redelijk moeilijk. Mensen die me kennen die weten dat het met een ph is, maar sommige mensen niet en schrijven het met een f. Ik heb echt de meest rare creaties gezien, het meest bijzondere was denk ik toch wel Josiphein. Nee, dit is geen grapje er wijkt waarschijnlijk wel een letter, maar het was iets in die richting.

Daarom korten mensen mijn naam af. De meest voorkomende is denk ik wel Joos maar mensen noemen mij ook wel Joosie, Joosje, Fientje en JoJo. Met die laatste zette ik trouwens een hype, mensen van mijn klas die hoorden een vriendin mij zo noemen en toen begonnen ze allerlei namen af te korten: NiNi, LuLu, TeTe, MaMa enz. Yay, ik had een hype gezet die niet lang duurde.

Tegenwoordig kort iedereen mijn naam af (hee is dat een werkwoord?). Dagelijks hoor ik verschillende varianten en ik reageer eigenlijk op alles. Het is eigenlijk een gewoonte geworden en ik vind het meestal wel erg fijn. Ik denk dat ik zelfs reageer als jullie plee roepen. nee dat is weer overdreven

Nu denken jullie vast: Ja maar hé, nu heb ik dit artikeltje helemaal zitten lezen en wat wil je hiermee dan bereiken? Nou, uhm, niks. Ik vind het gewoon leuk om dit soort stukjes te schrijven. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of mensen jullie namen afkorten en hoe je dan wordt genoemd!