willen jullie btw nog een reisverslag al is school allang begonnnen?

In Hong Kong is het altijd heel erg druk op straat en sommige mensen hebben ook nog een paraplu open omdat de zon te warm is (waaronder ik soms). Je botst tegen soms tegen mensen aan, maar ik was het gewend om hier niks te zeggen en gewoon door te lopen en als ik word geduwd of als iemand tegen mij aanbotst dan geef ik hem gewoon een vernietigende blik. Yeah, that's Holland.

Maar toen in Hong Kong was alles anders. Ik had het eerst niet door, toen iemand tegen mij aanbotste gaf ik nog steeds dezelfde vernietigende blik en mensen keken mij raar aan. Daarna begon het langzaam tot me door te dringen en zei ik ook sorry wanneer ik tegen iemand aanbotste. 'Het spijt me' in het chinees om precies te zijn en mensen keken mij nog steeds raar aan. Toen begon ik weer te denken en alle mensen zeiden in het engels Sorry. Nou laat ik dat ook maar eens gaan doen. Omdat ik op school altijd met een engels accent heb leren praten deed ik dat ook gewoon volkomen automatisch. Mijn nicht en broertje kwamen niet meer bij van het lachen.

Dus dag in dag uit zei ik sorry tegen iedereen. Toen waren we weer hier in het mooie prachtige .. okee ik zal het maar niet overdrijven. Toen waren we weer hier in het kikkerland. Ik deed gewoon weer hetzelfde en dacht de eerste paar keren 'oh shit, ik ben hier in Nederland, Nederlands praten Joos!". Na een paar keer kwam er een rare Nederlandse sorry en af en toe floept er nog een Engelse sorrietje uit. Wanneer mensen mij aanstoten zeggen ze sorry, maar normaal zeggen mensen niks terug. Nou, ik zeg nu met een lachend gezicht 'oh maakt niets uit hoor!' terug. En wanneer ik sorry zeg dan is er ook iets mis. Mensen kijken me nu erg raar aan doordat ik zo 'beleefd' ben. Het is een gewoonte en als je je eraan stoort... oh, sorry!

Natuurlijk zijn er uitzonderingen van mensen die ook sorry zeggen hier in Nederland hoor (Sharon(en speciaal voor Sharon is ze gelinkt omdat ze dat zei)).