Vandaag begin ik aan mijn tweede weekje school. Toen ik in Hong Kong was kon ik even internetten en ik zag via hyves dat ik allemaal krabbels kreeg waar allemaal instond in welke klas ze zaten en vroegen welke klas ik zat. Nou, ik dus meteen freaken want ik wilde het echt wel weten! Uiteindelijk zit ik in 4VC en helaas helaas bij niemand van mijn vriendin in de klas. Nou weten jullie het misschien al, maar ik ben niet het type iemand die op iemand afloopt en "hoi, ik ben Josephine wil je vrienden worden, okay!" zegt. Zo'n type zeg maar. Ik ben juist verlegen en durf juist niet de eerste stap te zetten. Ik moest eerst huilen (ja ik ben een huiltype) maar tijdens de kennismaking dacht ik "okay, ik moet er niet zo dom overdoen, het is een klas en je komt er wel overheen". We zitten met maar liefst 17 jongens en 10 meisjes in de klas en hebben best wel een nerdjesklas die allemaal N&G en N&T doen. Ik voel me echt heel dom.

Nou, de kennismaking was eng, maar gelukkig werd ik wel erbij betrokken, natuurlijk niet helemaal maar ik trek mijn mond ook niet open dus dat begrijp ik wel. Er waren ook meiden die 'alleen' waren en daar ging ik maar bij. Mijn god, wat was ik blij dat ik naast iemand zat zeg. De klas is zo raar, echt heel rustig anders dan mijn vorige klas. Er zitten ook nog 2 die zijn blijven zitten en dat is eigenlijk wel handig, haha.

17 jongens in mijn klas. Zelf vind ik het echt niet leuk. Ik weet nog dat ik in groep 8 niet tegen jongens durfden te praten (echt niet) en in de brugklas ook matig. In de 2e en 3e vertrouwde ik ze meer omdat we wel 2 jaar bij elkaar in de klas zaten en eigenlijk was ik er overheen. Maar toen ik al die jongens zag kreeg ik dat gevoel terug. Niet dat ik helemaal niet met ze praat, maar als ze gewoon iets vragen (dat doen ze überhaupt toch niet, ik kom saai over zonder mijn vriendinnen, zonder mijn vriendinnen ben ik gewoon minder enthousiast enz.) of als ik iets van hun gesprek hoor dan draai ik me wel even om om tegen hun te praten. Maar dan nog steeds met een kloppend hart.

Gelukkig heb ik ook wel een aantal vakken samen. Zo heb ik samen met Eva en Mette Aardrijkskunde en Lichamelijke Opvoeding. Met Tessel, Lucille, Nina en Maartje heb ik Frans en met Maartje ook nog Muziek. En dan nog een paar andere vakken met twee meisjes uit mijn klas. Ik zeg nu maar altijd tegen mezelf: Het komt wel goed.

Over de vakken zelf: Vreselijk. Het begint nu echt serieus te worden, ik moet overal op gaan letten, mijn huiswerk netjes maken (dat deed ik voorheen ook al) maar het is echt serieus. En nu in de 4e al examens vreselijk. Ik wil echt mijn best gaan doen want ik wil niet blijven zitten (dat ik daar nu al denk). Tja, het komt door de vakken die ik heb gekozen.

De algemene vakken zijn wel okay. Bij Engels is het echt vreselijk want we moeten van onze lerares de hele les in het engels praten. Vragen stellen, grammatica, zelfs kletsen moet in het engels (maar daar houden we ons niet aan). Vreselijk. In het begin moest je ook jezelf in het engels voorstellen en de les daarna moest je een half a4tje vol schrijven over je vakantie en dan voor de klas oplezen. Laat ik nou net diegene zijn die ook meteen vrijdag moest! Wat ik wel raar vond was dat ik niet echt zenuwachtig was, normaal heb ik een bonzend hart en knikkende knieën.

Dan hebben we nog veel vakken met de klas samen en mijn klas vind ik nu best wel leuk, het is gewoon heel erg wennen! Economie is normaal gebleven vind ik, geschiedenis is wat moeilijker, maar de prehistorie ligt mij gewoon niet. Aardrijkskunde weet ik nog niet. Wiskunde A is echt té moeilijk, ik snap er nu al niks van! Helemaal niks over letterekenen of driehoeken, daar waar ik goed in ben, nee alleen maar kansberekening. Frans heb ik ook nog, daar heb ik nog geen echte les van gehad, maar de lerares is aardig. Daarnaast heb ik nog als verplicht vak ANW: terrible. Die man is zo saai en ik vind ANW gewoon niet interesant. Nee ik heb echt niks met dit vak.

Ik ben er ook nog achtergekomen dat ik bij alle jongens van mijn klas (bijna allemaal dan) bij informatica zit! Gelukkig zitten er nog een paar andere meisjes, en een meisje komt vanuit een andere school die maar tot de 3e klas gaat en daar ga ik mee om. Als laatste keuzevak heb ik nog muziek, dat valt ook tegen. Ik heb het gekozen omdat ik een goed advies had en ik 5 jaar lang piano had gespeeld (maar dat ken ik nu echt niet meer!). Helaas gaat het erg moeilijk. Tot nu toe nog geen luister/geschiedenis les gehad, maar dat gaat wel goed komen. Daarna nog een praktijkles, dus met zingen en spelen maar het is meer zingen en ik kan gewoon niet zingen. Ik weet het van mezelf en ik vind het gewoon heel moeilijk om zuiver en om de juiste hoogte voor mij te vinden. Solfège les hebben we ook, dat is wel okay, nu is het wel makkelijk maar het wordt dus steeds moeilijker.

Conclusie: het is wennen, dat hoop ik want ik ben de enige van mijn vriendinnen die alleen in een klas zit, de rest zit allemaal bij elkaar verdeeld in 2 klassen. Ik heb nog maar een paar lessen gehad, allemaal kennismaken dus ja. Ach, ik ga er dit jaar gewoon voor en het komt allemaal wel goed!

Waarschijnlijk hebben jullie dit verhaal niet helemaal doorgelezen, maar ik moest het kwijt. Alles wat ik wilde zeggen is eruit!