Totaal iets anders dan wat ik normaal schrijf, maar deze gebeurtenis heeft me zo geraakt dat ik er iets over kwijt wilde. De enige plek waar ik mijn thoughts op kan schrijven is hier, dus ik schrijf het hier uit. Voor diegenen die niet weten waar ik het over heb: Op de Filipijnen was er een hele tourbus gekaapt door een iemand. Hij was door de rechter als schuldig verklaard voor een daad, maar hij wilt dat de rechter hem weer onschuldig verklaard voor die daad. In die tourbus zaten ongeveer 16 mensen als ik het goed had gehoord en er zijn 8 doden gevallen.

Waarom het me zo hard heeft geraakt omdat ik alles live heb gezien via de televisie. Nadat we terugkwamen wilden we gewoon terug een serie gaan kijken maar hij was niet te zien omdat dit dus was. In de middag waren er al 2 Oma's en 4 kinderen losgelaten, dus de kaper was niet op geweld en doden uit. Wat volgens velen mensen de oorzaak was en volgens mij ook is dat op een gegeven de buschauffeur wist te ontsnappen en vervolgens aan de politie vertelde dat iedereen niet meer in leven was. Daardoor begon de politie alleen nog maar aan de kaper te denken, hoe ze hem kunnen vangen en niet meer aan mensen redden. Als je hun manier van doen had gezien, echt niet normaal. Met hamers de ramen in slaan, proberen te deur eruit te slaan zodat ze erin konden komen. Waren ze het geheime knopje vergeten wat altijd bij de deur zit zodat je de deur vanuit buiten open konden maken? Ze gingen ook schieten, en waarschijnlijk hebben ze wat mensen gedood. Echt geen manier van doen...

Maar wat nu? Wel er zijn 8 doden, en 2 gezinnen wil ik bespreken want dat is echt heel zielig. Vader, moeder , 2 dochters en 1 zoon gingen op reis. De vader zag dat de kaper anderen mensen wilden doden en ging ervoor staan, hij is dus overleden. Ook de 2 dochters zijn overleden en de zoon lag eerst op de intensive care, maar hij is nu gelukkig weer wakker. Moeder kwam heelhuids uit de bus, maar natuurlijk wel met een trauma die je hele leven bij je blijft.

Dan nog een gezin van 4, waaronder een dochter van 15 jaar en een zoontje van 11. Daarnaast was er ook nog iemand anders bij ,wie weet ik niet meer. Alleen het dochtertje en het zoontje hebben het overleefd, dochter lichtgewond en het zoontje mocht gelukkig al eerder weg.

Dit blijft toch heel je leven bij je als een trauma? Ik kan me het gewoon echt niet voorstellen.